مسرحية الحب

مسرحيه حب كانت حلم اكبر من البدايه
مسرحيه حب خان كل كلمه فى الروايه
الاضاءه .... حب زائف
الديكور .... نظره خداع
المكان .... غابه ضياع
الزمان .... لحظه وداع
البطل .... عاشق بصدق لكنه مخدوع , ضحكته فوق الشفايف اترسم فيها الفراق خط من خطوط النهايه....
ولا انتهيت , ولا يوم بكيت , من حب ضاع , ليه قلبه باع , ولا انتهيت ولا الحياه لحظه وداع .
انسان انا , قلب و شعور , عاشق جريح لكن جسور .
انا ما انتهيتش و لا عمرى ابدا هنتهى , علشان عينيكى اللى خانوا الدموع , صرخه قلبى كبريائى ,
ثوره فوق خضوعى فوق رجائى , والروايه ما انتهيتش , ما تضحكيش ....
كانت عينيكى فى يوم مدينتى , كان القمر سهران ليكى انتى .
وحلمت انا و فى لحظه خونتى , قلبى اللى حبك ,قلبى اللى كان ورده فى ايديكى , ودع هواه و ضاع من ايديكى , ولا ضعت انا.............
لعبتك فيها الحياه لسه ماشيه على الطريق , و فى نفس الطريق تاهت سنينى و انتهيت , لا يا كدبه ابتديت .
القمر عاشق بينزف و الشعاع هو دمى , عايش فى السما و القمر هو قلبى , والروايه ما انتهيتش.....
الليل ده كان من لون شعورك , ايه اللى غير يوم شعورك ؟
بتعاتبينى !!!! ؟
لا , عاتبى غرورك, بتعاتبينى..!!!
لا .... لا فى لحظه هضعف من دموعك ولا من عذابك او خضوعك.... وهرجع انا , انسان انا قلب وشعور , عاشق جريح لكن جسور .... ولا انتهيت .

راجعه تانى تجرحينى بضحتك , بسطور جديده فى قصتك؟
مغروره غيبى عن حياتى , روحى... حررت من اسرك انا قلبى و روحى .
الخداع عاصف بقلبى و لا قلت لا , الزمن علمنى اضحك للحياه , ضحكه اطهر من عواطفك , من عذابك , من وهم ساكن فوق شفايفك.
القمر عاشق بينزف و الشعاع هو دمى , عايش فى السما والقمر هو قلبى , والروايه ما انتهيتش , ما تضحكيش ....
ولا انتهيت, ولا يوم بكيت, من حب ضاع, ليه قلبه باع ؟
ولا انتهيت, و لا يوم بكيت , ولا الحياه لحظه وداع....
انسان انا قلب وشعور , عاشق جريح لكن جسور
ولا انتهيت , وانتهت مسرحيه حب.
ونزل الستار , دمعه فى عيون النهار
نزل الستار و القلب عاش فى انتظار .... مسرحيه حب تانى , حب اكبر من الامانى , حب صادق ............ .......